Tja, de nachten in een hostel zijn op zijn minst gezegd interessant te noemen. Ieder geluidwordt lekker uitvergroot en lijkt het alsof je gewoon naast diegene op het toillet zit. Kortom, een dolle boel ´s nachts.

Dus enigzins gebroken, zijn wij de volgende ochtend weer de stad in getrokken op zoek naar slippers voor Martin dit keer. Die douches in een hostel zien er toch wat minder smaakvol uit dan in een hotel enenig voetbescherming is zeker niet ongewenst. Net nadat we geslaagd waren belanden we in een allerverfrissend buitje en hebben we weer een excuus omeen restaurantje in te vluchten.

Terwijl wij daar onze cheapo maaltijd aan het nuttigen zijn, zien wij tot onze grote vreugde de bus 39 voorbij rijden. Deze bus zou zogezegd vlak bij ons hostelletje stoppen. Echter,al snel komen wij erachter dat de bus helemaal niet richting ons hostel rijdt, dus wat doe je dan.....je blijft gewoon stoicijns in de bus zitten, zelfs als ie bij de eindhalte iedereen eruit laat. En als de buschauffeur je dan vraagt uit te stappen, dan kijk je gewoon een beetje dommig voor je uit. Rianne stapt uiteindelijk met kaart en al naar de buschauffeur en wijst aan waar we moeten zijn. De beste man legt ons nogmaals uit dat we daarvoor niet in zijn bus moeten zijn, maar besluit uiteindelijk eieren voor zijn geld te kiezen en ons naar de remise te rijden en ons daar op de juiste bus te zetten. Tjakka! En we hoefden dus mooi niet een nieuw kaartje te kopen

Eenmaal weer terug in het hostel, na onze welverdiende siesta, gaan wij op zoek naar een stukje vertier voor de avond. Martin heeft het plaatselijke foldertje goed doorgespit en heeft gehoord van een open night voor plaatselijke bandjes. Helaas was de eigenaar van het hostel een heel andere mening toegedaan over wat nu écht vertier is, en lult ons ter plekke in de gratis tango les die die avond gegeven wordt in het hostel. Wij proberen nog uit te leggen dat Tango niets voor ons is omdat wij helemaal niet kúnnen tango dansen, maar ja....dat bleek uiteindelijk koren op de molen voor de hosteleigenaar. Zo gezegd, zo gedaan...een half uur later stonden Martin en Rianne, lekker met de ogen dicht, op de Tango muziek mee te swingen. Ahum...

Gelukkig mochten wij de volgende nacht verhuizen naar een nieuwe prive kamer, waar we weliswaar een badkamer moesten delen, maar waar in ieder geval de muren uit een iets dikker beton bestond dat de kamer van de vorige nacht. Goed uitgeslapen, vinden wij het op dag zes dat het ook wel eens tijd wordt voor wat cultureels. Dus, pakken wij de bus weer richting het kerkhof van Buenos Aires. Inderdaad een indrukwekkend kerkhof, maar uiteindelijk zijn we daar niet lang gebleven omdat we het toch wat vreemd vonden om leuke kiekjes te schieten op een kerkhof. Martin bij de urn, Rianne bij een grafzerk...dat zijn toch geen foto´s die je vrolijk aan je thuisfront wilt laten zien. Dus, gauw een foto gemaakt van het graf van Evita Perron en toen op weg naar poging nummero duo....lunch in het park. Hoera, dit keer geen zwervers te bekennen en hebben wij een prima low-budget lunch genuttigd in het Palermo Park van Buenos Aires. Zoals echte backpackers dit ook doen.....

Bij een bezoek aan Buenos Aires hoort uiteraard ook een bezoek aan de Boca Juniors. Zaterdag hadden we al tevergeefs geprobeert een competitiewedstrijd bij te wonen,de wedstrijd was volledig uitverkocht. Dinsdagavond hadden we meer geluk. We hebben tickets kunnen bemactigen voor deCopa Libertadores, de Champions Leage van Zuid Amerika. Boca speelt deze avond haar eerste wedstrijd tegen Deportivo Cuenca, een team uit Ecuador. s´Middags worden we met een bus opghaald door Paula, een Boca fanatica in hart en nieren. Ze spreekt geen Engels en is bedolven onder de tatoo´s van de Boca Juniors. De afgeladen bus stopt eerst bij een lokale Boca pub waar we pizza en bier voorgeschoteld krijgen. Daarna naar het stadion, al snel doemen de kleuren blauw geel van de Boca Juniors op. Eenmaal in het stadion worden we meegesleurt met de zuidamerikaanse beleving van een voetbalwedstrijd.De wedstrijdkent een goede start, na een klein kwartietje komt Boca op voorsprong door een goal van Palacio, om deze vervolgens niet meer uit handen te geven. De tweede helft leeft het publiek op als Palermo warm begint te lopen, emoties gieren door het stadion als deze held het veld betreed en Boca meteen een goede kans krijgt. De wedstrijd wordt vervolgens professioneel uitgespeeld met hier en daar een vlijmscherpe Argentijnse tackle.Na 90 minuten wordt er afgefloten en wordt het scheidrechterstrio onder begeleiding van de ME het veld af geescorteerd. Wij gaan terug naar ons hostel met de zoete smaak vande overwinning. Dat deed Martin toch weer aan zijn cluppie WV denken, hoe zou het met ze gaan daar aan de Middenweg, zullen ze de weg naar boven inmiddels weer gevonden hebben?

Onze laatste dag in Buenos Aires bestond uit een bezoekje aan de buurt Boca. Hier is al veel over geschreven en iedereen wordt geadviseerd om horloges, camera´s en ander waardevols in het hostel achter te laten. En inderdaad, het was een angsaangjagende ervaring om de horde proppers, tango showtjes en kraampjesverkopers te zien. Gelukkig zijn wij zonder kleerscheuren de buurt weer uitgekomen en hebben wij de Top 10 van Buenos Aires bijna volbracht. Het enige waar wij nog niet over te spreken waren, was die malse steak . Gelukkig kon de hosteleigenaar ons hier wel mee helpen en stuurde ons naar een een nieuw adresje. Beetje vreemd van de buitenkant, maar stampvol met mensen gingen wij de argentijnse steak ook een tweede kans geven. En inderdaad.....binnen 3 happen was de steak verdwenen en hij was inderdaad heeerlijk. Met een gerust gevoel kunnen we nu Buenos AIres verlaten....