De vlucht van Buenos Aires naar Ushuaia is prima verlopen. Bij aankomst merken we meteen dat het hier wat kouder is (8C). We hadden een transfer naar ons hotel geregeld maar er is niemand die ons staat op te wachten. Rianne weet al snel iemand aan zijn jasje te trekken die ons wel naar ons hotel Hosteria los fuegosbrengt. We laten de bagage achter en gaan naar het centrum van Ushuaia, een stadje dat erg veel overeenkomsten heeft met een wintersportplaatsje in Oostenrijk. Een umbrella bar hebben we helaas nog niet kunnen vinden. We regelen de eerste dag alsvast de buskaartjes naar Puerto Natales voor na ons bezoek aan Antarctica en kunnen aardig uit de voeten met Engels en hier en daar een woordje spaans. We blijven maar één nachtje in dit hotel omdat de volgende nacht in hotel de Albatros bij onze reis naar Antartica zit inbegrepen.

Als je dan in Ushaia bent danwil je natuurlijk wel de stempel 'Fin del Mundo' in je paspoort hebben. Rianne oppert nog deze stempel te halen bij het postkantoor, maar dat is natuurlijk niet echt. We vetrekken per mini bus naar het National parcTierra del Fuego waar we in een klein hutjeonze stempel ontvangen. We hadden ons natuurlijk goed voorbereid dus de wandeling van 6,5km kwam voor ons niet als een verassing. We hadden uitgerekend dat we dat wel in een uurtje moesten redden. Bijna vier uur later kwamen we aan, we hadden er geen rekening mee gehouden dat de route in allerlei kronkelpaadjes berg op en weer af was... Rianne heeft tijdens deze wandeling kunnen testen wat het verschil nu is tussen wandelsokken en tennissokjes. De tennissokjes hebben de wandeltest doorstaan maar moesten het toch afleggen tegen de wandelsokken bij de reuktest.

s´Avonds aangekomen bij hotel de Albatros ontdekten we dat er ergens op de begande grond een Spa was. Op onze slippers gingen we op zoek naar deze spa en liepen zo een briefing van onze reis in, hadden we nou de laatste communiatie ook maar goed doorgenomen. Onze interesse ging uit naar de Spa, lekker in de sauna en de jacuzzi dat hadden we na de zware beproefing wel verdient, hoe moet dat nu in Torres del Paine waar we dagen van 25km moeten lopen? We besluiten daar nog maar even niet aan te denken.

De volgende dag vetrekken we met de Orlova naar Antarctica. Onder het blazen van de hoorn vertrekken we uit Ushuaia,één van de hoogtepunten van onze reis tegemoet. We zien Ushuaia langzaam aan ons gezichtsveld ontrekken en proosten samen op een goed verloop van de reis. Er schijnen de laatste tijd een aantal boten geevacueerd te zijn en we hopen maar dat dat ons niet zal gebeuren. Met een pleister achter het oor tegen zeeziekte (zal het werken?) varen we richting de Drake Passage, ook wel de Braak passage genoemd. In de Drake passage komen twee oceanen samen en dat kan leiden tot huizehoge golven. De eerste nacht wordt er maar weinig geslapen en worden we hier en daar opgeschrikt door rondslingerende boeken en flessen water. Als we deze goed opgeborgen hebben proberen we tegen beter in nog een oogje dicht te doen.

De volgende ochtend constateren we dat de pleisters hun werk hebben gedaan, Rianne die normaal gesproken bij het eerste zuchte wind al bijna zo groen als een Stefan wordt heeft eigenlijk nergens last van. De eerste dagen staan in het teken van het ontmoeten van de medereizigers waarvan de een nog een mooier verhaal heeft dan de ander. In totaal zijn er iets meer dan 100 passagiers aan boord met 24 verschillende nationaliteiten. Overdag worden er verschillende presentaties gegeven over antarctica, haar geschiedenis en haar wildlife. Onderweg worden er walsissen gespot en als complete verassing gaan we op dag drie al een landing maken, we worden met zodiacs aan wal gezet waar we kennismaken met de pinguin. Wat een prachtige beestjes zijn dat! Tussen de pinguins ontdekken we een zeehondje en we fotograferen of ons leven er vanaf hangt. Iedereen wordt verwacht 5 meter afstand te houden van de pinguins en niet met flits te fotograferen. Dat maakte het wel lastig want het begon al te schemeren.

De tijdvliegt voorbij en voor we het in de gaten hebben zitten we al weer aan boord naar onze volgende bstemming, Deception Island. Hier gaan we aan land bij Whalers Bay waar voorheen de Britisch Antarctic Survey Base was gestationeerd. Tijdens onze wandeling komen we een aantal zeeleeuwen tegen die niet helemaal blij waren met onze komst. Al grommend probeerden ze ons tegen te houden maar we lieten ons natuurlijk niet van de wijs brengen. Na een korte wandeling kwamen we weer terug bij de zodiacs. Er is op dit punt nog steeds vulkanische activiteit en dat zie je ook door de stoom die van het water afkomt. De eerste 10 centimeter van het water is lekker warm en daarna koelt het snel af naar 0 graden. In Nederland werd de nieuwjaarsduik geannuleerd vanwege de kou, hier niet! Of het nou een heldendaad was of een actie van een dwaas, daar zijn we nog niet over uit maar we hebben wat ze hier noemen een ' polar plunge ' gedaan in het ijskoude water. Brrrrrr wat een kou. Na deze duik wisten we niet hoe snel we terug moesten naar de boot waar we hartelijk werden ontvangen met een warme cider met wodka, net wat we nodig hadden om weer een beetje op te warmen.

De volgende dag is het aan het sneeuwen. We doen een landing op Danko Island waar de familie pinguin ons alweer op staat te wachten. Een lange wandeling brengt ons naar de top van een berg maar helaas door de sneeuw is er slecht zicht.We gaan verkleumd door de kou weer naar beneden en stappen in de zodiac die ons naar de boot zal brengen. Als we net zijn ingestapt wordt er eenminky walvis gespot , waar we met de zodiac op af gaan.Alsof we nog niet genoeg geluk hadden gehad werden er iets verderop twee humpback walvissen gespot.Het bleek een moeder met baby te zijn. De kou deed ons niets meer en nadat de walvissen waren vetrokken gingen wijterug naar de boot voor een lekkere warme douche.

Tot nu toe waren weop eilanden rondom Antarctica geweest, deze middag gingen we voor heteerst voet aan land zetten op het continent. Ook hier veel pinguins, we besluiten een wandeling naar de top te maken waar een prachtig uitzicht is op de baai. Onderweg horen we een enorm gekraak en zien we dat er een stuk ijs van de gletsjes in het water ploft.´s Avonds op de boot worden er walvissen gespot, de één maakt nog mooiere foto´s dan de ander. Iedereen probeert naturlijk de foto van de staart te makenen nadat de walvis een tijdje onder water wasgebleven stond iedereen vol ongeloof naar dit prachtige best te kijken toen die metz´n kop boven water kwam om de boot te inspecteren.Hoewel een beetje onscherp, Rianne heeft dit zeldzame tafereel vast kunnen leggen opeen foto, wat niet veel mensen is gelukt.

Dat we tot nu toe erg gelukkig waren werd ons door de bemanning vaak verteld. Rianne had ergens nog de droom om Orca´s te zien en we werden op onze wenken bedient. ¨s Ochtends vroeg galmt door de Intercom dat er Orca´s te zien zijn op bakboord. Vliegensvlug de camera gepakt om de orca vast te leggen. Aan dek bleken het er drie te zijn, wat een geluk. Ze kwamen zelfs zo dicht bij dat duidelijk de ´tekening´ te zien was.

Het weer op antarctica kan binnen een half uur omslaan. Dit hoeft natuurlijk niet altijd negatief te zijn. Deze ochtend had te sneeuw plaats gemaakt voor een zon.Dit zou niet alleen een positief effect hebben op ons, maar ook op de foto´s die we gaan nemen. ´s ochtends bezoeken we Port Lockroy waar we het museumpje en het postkantoor bezoeken. We maken van de gelegenheid gebruik een aantal kaartjes teversturen. Ons wordt verteld dat deze zo rond december aankomen.Er zijn op deze plek veelbaby pinguinste vinden waarvan 1 erg veel interesse toont in Rianne. Martin moet hier tussenbeide komen om ook nog de andere bezienswaardigheid van het eiland te laten zien, namelijk de reconstructructie van een walvis skelet.

´s Middags gaan we door de Lamaire channel op weg naar Plenau island, die bekend staat om zijn iceberg graveyard. Hier doen we eenzodiac cruise waar we ondermeer leapard seals, crabeaters (inclusief een witte baby), spectaculaire ijsbergen en natuurlijk ook weer pinguins zien. Halverwege zien we in de verte een zodiac bootje naderen met een grote vlag van Quark. We vragen ons af wat dit zou zijn. Was onze tijd voorbij en moesten we alweer terug naar de boot? Nee we werden getrakteerd op een heerlijke warme choco met een flinke scheut rum. ´s avonds dromen we weg bij een schitterende zonsondergang.

Nadat de boot weer van locatie is gewijzigd, beginnen we de volgende dag met een nieuwe zodiac cruise rond waddington bay. Hier maken we een korte landing waar Martin direct zijn avontuurlijke karakter laat zien. Na het beklimmen van wat bergen komt er uiteindelijk ook weer punt dat je naar beneden moet, maar dit gaat helaas niet zo soepel. Een flinke uitlgijder veroorzaakt 2 mooie winkelhaken in de inmiddels niet meer waterdichte broek.

Het middagprogramme bestaat uit een ladning op Peterman´s island waar we dan eindelijk eens een ander soort pinguin mogen bekijken. Hier hebben we weer enkele tientallen foto´s weten te maken van de Adelei pinguin.

Natuurlijk zijn die jonge pinguins lekker nieuwsgierig en al helemaal niet bang voor de touristen op hun eiland. Na een leuke fotoshoot van Martin tussen de pinguins. blijkt plostesling een grote interesse te zijn ontstaan bij een clubje van 5 pinguins dat Martin vragend aankijkt. Op het moment dat Martin zich uit de voeten wil maken heeft hijinmiddels een aantal volgelingen weten te vinden die Martin niet meer uit het oog laten. Als een ware opperpinguin leid Martin de groep dichter bij de camera. Fijn....kunnen we lekker weer 100 foto´s schieten van dit leuke tafereel.

Tijdens de avond worden alle gasten op de boot getrakeerd op een Russisch avondje. Zang, dans en natuurlijkwat lekker vodka schotjes.Natuurlijk doen wij graaggezellig mee met deze locale russische gebruiken (lees: vodka drinken).

Onze laatste dag op Antarctica vaart de boot ons naar Usefull island. Hier is een mooie beklimming te doen naar een uitkijkpost waar we uitzicht van 360 graden hebben over Antarctica, heel handig. De beklimming ging ons uitermate goed af, wat onze verwachting voor Torres del Paine goed doet.

De afdaling ging trouwens niet zo eenvoudig. Op het enige weggetje naar beneden had zich een sjagerijnige zeeleeuw gesetteled die allerminst zin had in de horde touristen. Dus, dan maar snel de glibberige stenen af en maar hopen dat de zeeleeuw langzamer is dan wij. Gelukklig blijkt ook bij dit ras....blaffende honden bijten niet.

Als afsluiter van ons antarctica bezoek maken we een laatste zodiac cruise aan de grens van de Drake passage op Melchiors island. Hier worden vaak de nodige walvissen gespot, maar wij hadden dan toch ook een keertje minder geluk. Als leuke compensatie maken wij een spannende tour dwars door de ijsbergen heen.

Nog een keer kijken we om naar een mooie zonsondergang en dan zet de Orlova weer koers richting Ushuaia. En zo eindigd ons fantastische avontuur in Antarctica. Een avontuur om nooit te vergeten.