Eenmaal bekomen van de Inca trail, reizen we af naar Equador voor onze 'dream to come true' trip naar de Galapagos. Onderweg ontmoeten we in Lima (Peru) nogAnneke en Rene diemet de backpacks drie maanden aan het rondreizen zijn in Zuid Amerika. Welaten de pisco sours rijkelijk vloeien en toosten op het goeie leven. Na een paar uurtjesuitwisselen van vakantie ervaringen scheidden onze wegen weer. Het was errug gezellig en veel te kort maar ja als wereldreizigers moetje verder..

De trip naar de Galapagos was er een waar een hoop voorbereiding in heeft gezeten. Wewilden namelijk zowel het leven op land als het leven onder water gaan ontdekken.Dat valt niet mee, eris maar een aantal organisaties datdeze combinatieaanbiedt en daar komt vanaf volgend jaar een einde aan... Als we met het vliegtuig aankomen in San Cristobal, gaan we snel aan boord bij de Albatros, ons luxe schip voor de komende 8 dagen. We kunnen ons geluk niet op als we onze suite betreden, een heerlijk tweepersoonsbed en wat later blijkt het beste hutje aan boord, zonder last van ronkende motoren en diesel lucht waar andere gasten over klagen. Ook de rest van de boot is een en al luxe, met een heerlijke lounge area, een hot tub die weliswaar gevuld was met smerig koud water (maar een kniesoor die daar op let) en een kok die de een na de andere heerlijke maaltijd uit zijn mouw tovert.

De land excursies zijn erg mooi en we komen beesten tegen die we nog nooit hadden gezien (zo moet Darwin ook een keer een brief zijn begonnen..). Uiteraard de blue footed booby, een vogel met helblauwe pootjes,roodborstjes maar dan net iets anderseen grote verzameling aan leguanen en pinguins om er maar een paar te noemen. Het leuke hier is dat de dieren geen natuurlijke vijanden hebben en dus ook voor niets en niemand bang zijn, zeker niet voor de continue fotograferende toeristen. Ook bezoeken we een vulkanisch eiland, de 300 treden om aan de top van het eiland te komen vonden we achteraf wat overdreven, maar ja na onze hike ervaringen van de afgelopen tijd draaien we hier onze hand niet voor om. Ook komen we op het eiland met de landschildpadden, waar Lonely George de hoofdrolspeler is. Deze reuzeschildpad is de laatste in zijn soort en weet niet hoe hij zich moet voorplanten. Alles is al geprobeert maar het lukt gewoon niet. Totdat wij voet aanland hadden gezet natuurlijk. Ik weet niet wat de aanleiding nu precies was maar toen wij bij Lonely George aankwamen ging onze gids helemaal uit zijn plaat omdat Lonely George aan het sexen was !!! Snel wat foto s genomen en opgestuurd als bewijs, want je kan hettoch een wereldwonder noemen als we de gids mogen geloven. We zijn in afwachting van de little Georges...

De ervaringen van de landexcursies waren prachtig maar we kwamen, als fervent duikers, in de eerste plaats natuurlijk voor het leven onder water.Net als op het land is ook onder water een grote diversiteit aan leven te vinden. Een van onze favorieten blijft tochde zeeleeuw, die onder water met je komt spelen. Vooral de jonkies spelen graag, de ene keer komen ze al tuimelend om je heen zwemmen, de andere keer komen ze in sneltreinvaart tot op een paar centimeter van je gezichtzwemmen om daarna een noodstop te maken, waarvan vooral Martin een keer de stuipen op het lijf gejaagdkreeg. Ook hebben we erg mooie roggen gezien,waaronder een paar Eagle rays en Mobula rays, die zich gracieus door het water bewegen.Tijdens een landexcursie zagen we een hele grote Mantazwemmen, deze zijn we onder water helaas niet meer tegengekomen. Natuurlijk werd door onze mededuikers af en toe beweerd van wel, maardit blijven we gewoon naar het land der fabelen verwijzen. Op zoek naar zeepaardjesstuitten we een duik, door het scherpe oog van Rianne, op een octopusdie zich van de ene steen naar de andere bewoog en daarbij telkens van kleur veranderde. Uiteindelijk hebbenwe ook nog twee prachtige zeepaardjesgevonden. Meneer de schildpad was ook van de partij, deze blijven toch leuk om tegen te komen.

De duiken op de Galapagos waren niet voor beginners. De meeste duiken, zeker die bij Wolf Island en Darwin s Arch, gingen gepaard meterg sterke en soms ijskoudestromingen, waar we soms niet anders konden dan ons stevig vastpakken aan de rotsenom niet meegezogen te worden.Soms was je al blij dat je masker op je hoofd bleef zitten! Dit was voor een aantal mededuikers zelfs aanleiding om maar een aantal duiken over te slaan, maar uiteraard niet voor ons als die-hards. We hebben geen enkele duik gemist zoals gewoonlijk. Je bentwaarschijnlijk maar één keer op de Galapagos en dan wil je natuurlijk niets missen.

Eén van de redenen om naar de Galapagos af te reizen was voor ons de mogelijkheid omhaaien tegen te komen en danin het bijzonder de hamerhaai.We hadden al eens eerder in een trip naar de rode zee hamerhaaien gezien maar hier zou het moeten wemelen van deze indrukwekkende haaien. En hiervan was geen woord gelogen. We zijn elke duik wel hamerhaaien tegengekomen. Een van onze mooiste, zoniet de mooiste duik, was de eerste duik bij Darwin s Arch. Deze duikplek staat bekend als beste duikplek van de Galapagos en daar kunnen wij ons allebei helemaal in vinden. De eerste duik werden we meteen al getrakteerd op een hele sterke en bij vlagen ijskoude stroming. We bleven een tijdje aan de rotsen hangen maar beslotenna een tijdje een andere spot te kiezen. Eenmaal in positie, werden we getrakteerd op het mooiste schouwspel dat we ons hadden in kunnen beelden. Eerst doemden er een paar hamerhaaien uit het blauw op om vervolgens weer in hetzelfde blauwte verdwijnen.Daarna waren ze er ineens allemaal, wel honderd hamerhaaien kwamen ons op nog geen 5 meter afstandvoorbij zwemmen. Omdat ze tegen de sterke stroming inzwommen waren ze een mooi slachtoffer vooronze fotocamera.Ze kwamen allemaal uit het niets en zwommen ook boven ons langs, wat ons in staat steldeDe Foto te maken namelijk van onder de hamerhaaien met de zon op de achtergrond.

De tweede duik bij Darwin s Arch waren de verwachtingen uiteraard hoog gespannen. We gingen weer op zoek naar de hamerhaaien en ons geduld werd op de proef gesteld. De stroming was weer enorm en de kou liet ons helaas ook niet in de steek. De tijd begon de dringen en we hadden nog helemaal geen één hamerhaai gezien. Totdat aan het einde van de duik er ineens een groep van zo n tien hamerhaaien verscheen. Hadden we toch geluk.. Helaas konden we niet langer blijven wachten omdat Martin door zijn lucht heen was. Op weg naar de safety stop werden we zo maar nog even getrakteerd op de ultieme droom van bijna iedere duiker.. De Walvishaai !!!!! We konden ons geluk niet op. Wel apart hoor, om zo uit je dak te gaan in de stilte van je bubbels. Maar eenmaal boven water konden we met luid gejuich ons geluk aan de rest van de Galapgos laten horen.

De resterende dagen waren allemaal prachtig en spectaculair, maar de fotos moeten hier maar ons verhaal vertellen.

Wat is het leven toch mooi als je je dromen uit kan laten komen; en De Galapagos was er zeker 1 voor ons die is uitgekomen !