Zoals vermeld in ons Bejing verhaal waren we inmiddels al aangekomen in Xi'an, een sober stadje omringd door een 12 meter hoge en 16 meter brede stadsmuur waar de neonverlichting zijn hoogtijdagen viert. Niet alleen zijn alle gevels voorzien van groen, geel en rode neonverlichting ook de historische stadsmuur is aan deze vreemde chinese vorm van decoratie niet ontkomen. Na de luxedie we ons in Bejing hebben veroorloofd, doen we nu weer een stapje terug en hebben we een hostel geboekt. Hostel Shujuan is in vergelijking met de hostelsin Zuid-Amerika vele malen groter, inclusief restaurantje en een internet cafe metvier computers. Nadeel is wel dat de mensen in dit hostel wat moeite hebben met engels maar met handen en voeten werk kom je er ook wel... Ons chinees is nog niet al te best en als we door de rietmannetjes aan het werk worden gezet schiet gelukkig Ma Jacobs ons te hulp....

Zoals gezegd onderwierpen wij ons aan een zeer strak financieel regiem en zochten wij het goedkoopste tourtje in Xian naar het terracotta leger. Gelukkig zijn de hostelowners in China ook niet achterlijk en organiseren zij hun eigen tourtjes inclusief tourguide. Ok, je krijgt verrekte weinig uitleg, maar ach....beelden zeggen meer als woorden, toch?
Voor het terracotta tourtje werden wij samen met de andere hostelbewoners in een mooie minivan gestopt en werden wij allereerst naarde enige echte orginele Terracottaleger-fabriek gereden. Na een snelle rondleiding in de fabriek en wat ongein met de levensgrote poppetjes (zie fotos) kwamen wij aan het einde van de rit terecht in....jawel, de factoryshop. Tot Rianne's grote verbazing kwam het kind in Martin weer in hem naar boven en kon hij het niet weerstaan om zelf ook een verzameling soldaatjes te kopen.

Aangekomen op het complex met de terracotta legers,toverde onze gids een grote bloem uit haar tas. Wij hadden al vaker lol gehad om de chinezen die in groepen achter het vlaggetje van de gids aanliepen, maar nu waren wij het zelf die hier aan moesten geloven. Het complex zelf bestaat tot onze verassing uit moderne gebouwen voorzien van airconditioning. Gelukkig waren de chinezen hier compleet ingespeeld op de westerse tourist en kregen wij een mooie film te zien van hoe het leger ooit tot stand is gekomen. Daarna werden wij door onze gids losgelaten in de 'pits', om de legers te bewonderen. Van de 3 pits was er 1 die volgepakt stond met soldaatjes, bij de andere 2 moesten we behoorlijk zoeken naar de eeuwenoude figuurtjes. Het was voor ons een behoorlijk dosis cultuur, maar het was zeker indrukwekkend om te zien.

Naasthet terracotta leger is Xian ook bekend om de dumplings. Om deze lekkernij te proeven had Martin uit de lonely planet een restaurant uitgekozen. Het restaurant had geen engels menu en de enige aanbeveling was het 18 gangen menu. Oke dan maar... De mandjes werden in sneltreinvaart voor ons neus gezet en helaas was onze verwachting iets te hoog. Interieur was verouderd en de dronken chinzen een tafeltje verderop maakten duidelijk waarom in het tafellaken en de servetten grote brandgaten zaten.

Na onze ervaringen in Xi'an maken we ons op voor ons volgende avontuur, ons eigen hoofdstuk van de Peking express.
Voor het traject Xi'an naar Chengdu hadden we namelijk treintickets geregeld,een traject van 14 uur....
Het avontuur begonop het treinstation waar we nog meer dan voorheen in het midden van de belangstelling stonden. Als enige toeristen/westerlingen kwamen we aan in de stationshal. Alle koppies draaiden onze kant open we werden wij zonder gene minutenlang aangestaard met of zonder open mond. Een klein jochie begon met Martin te praten tot grote hilariteit van de omstanders.Op voor ons onduidelijke momenten stonden soms honderd chinezen op omvervolgens in de rij te gaan. Enige logica in de bordenwas er niet en dus stond Rianne om het minste of geringste bij een treinmedewerker met haar kaartje en een vragende blik.Gelukkig was er in de grote menigte soms een enkelechinees, dieeen woordje engels kon en met een grote glimlach ons vertelde dat we moesten wachten. Toen het dan eindelijk onze beurt was,gingen ook wij gedwee in de rij staan. Het fenomeen 'in de rij staan' is compleet onbekend voor de gemiddelde chinees, want iedereen probeerde als een gek voor te kruipen. Met onze lengte en onze grote backpacks waren wij een behoorlijk obstakel, wat ons natuurlijk ook weer wat te lachen gaf. Toen we in de trein aan kwamen zochten we vol goede moed ons bedje op en inspecteerden wij de ruimte waar wij de komende uren zouden vertoeven. Wij hadden hardsleepers geregeld en dat bleken bedjes te zijn in een open coupe waarin twee stapelbedden van drie hoog naast elkaar staan. Open coupe betekent open coupe dus geen deurtjes om af te sluiten maar gezelling met zo'n 50-60 chinezen in een wagon.. Met zijn allen in het gangpad, eten praten en aan de kant gaan voor de karretjes met nog meer eten die elkaar in hoog tempo opvolgden.

Ons geluk was dat wij Sunka bij ons in het bedjescomplex hadden zitten , 1 van de weinige chinezen die een paar woorden engels sprak. Als snel sprak Martin de universele taal van voetbal met hem en zo werden er nog wat leuke gesprekjes gevoerd vlak voor het slapen gaan. Tussen neus en lippen door vertelde Martin hem onze plannen voor de rest van de week (volgende stop Shanghai) waar onze bedjesbuurman ons vrolijk vertelde dat dit een rit van 40 uur+ was?! Dit vereiste nog wat meer onderzoek, maar hier zouden we later wel induiken.

Om 11 uur gingen de lichten uit en kon de nacht beginnen. Hier en daar de welbekende rochel en een buurman die op het wereldkampioenschap snurken hoge ogen zou gooien... Op zich waren de bedjes (met dekbedje en kussentje) niet eens zo gek. De plek in de coupe daarentegen was strategisch gezien wel wat minder goed. Wij zaten precies aan het einde/begin van de coupe wat inhield dat de wc bij ons om de hoek zat. Al na 1 uur kwamen de eerste luchtjes onze kant op en dit werd er in de loop van de rit nietminder op. De penetrante lucht was zelfs met een hoop labello on jeneus niettegen te houden en wat dat betreft wasde treinreis een behoorlijke opgave. Martin had hier wel een goedafweersysteem voor ontwikkeld....iedere keer dat er weer een walm onze kant opkwam, beweerde Martin dat hij weer een potje instant noedels rook.Hoe dan ook, fris was het niet en we waren uiteindelijk blij datwe de trein mochten verlaten in Chengdu.

In Chengduhadden wij slechts 1 doel voor ogen....de Panda's. Verder was er in deze stad ook niet veel te zien.De stad zelf wasbedekt onder een dikke laagsmog eneen blauwe lucht was in geen velden of wegen te bekennen. Wel hebben wij bij aankomst ons wat verder verdiept in de opmerking van onze treingenoot die ons verteld had dat de treinreis naar Shanghai zo lang zou duren. Al snel kwamen we erachter dat hij het e.e.a. goed in de smiezen had en dus hadden wij in no-time ons treinkaartje retour gebracht bij het station en boekten wij diezelfde dag nog ons vliegticket naar Shanghai. En zo was onze eerste treinreis ook onze enige treinreis ;-)

In Chengdumaakten we weer gebruik van het hosteltourtje en de volgende dag vertrokken wij voor dag en dauw om op tijd te komen voor de voedertijd van de panda's.Oke oke, het was misschien wel een grote dierentuin, maar dan wel de leukste die wij ooit gezien hebben. Panda's van 6 maanden tot een paar jaar lagen lekker op hun rug kilos bamboe naar binnen te werken onder het constante gezoem van de camera's. In ons werdelreisbudgetwas er kleinpostje door Rianne opgenomen voor de activiteit in deze zoo, namelijk hetPandaknuffelen.Door onze buitensporigeactiviteiten in Beijing echter,was Riannevoornemens om dit postje niet te gebruiken en dit terug te laten vloeien in de grote pot. Maar ja......toen ze bij aankomst van het park vertelden dat je met een babypanda op schoot mocht, was dat goeie voornemen natuurlijk snel bekeken. Men vertelde dat de kosten van wel 1000 Yuan als donatie voor de panda research werd gebruikt, en ach....er moest toch nog een goed doel uitgezocht worden voor dit jaar. En dus bij het openen van de pandacreche ging Rianne als tweedeop het bakje zitten en mocht wel 3 minuten met de babypanda op schoot.Het koste danwel een behoorlijk duit, maar het was wel ontzettend leuk. Die besparing moet maar ergens anders vandaan komen.

De volgende dag moesten wij, alweer, onze tas pakken en ons opmaken voor onze vlucht naar Shanghai. Ons hostelletje was een geschenk uit de hemel. De rozenkamer was dan ook echt een rozenkamer en overal kwam ons de geur van bloemetjes tegemoet. De geurtjes in China zijn niet altijd even fris vanwege de vele eetstalletjes en uitlaatgassen (not to mention de openbare toiletten) dus dit was zeker een hele fijne afwisseling. In Shanghai hebben wij het lekker rustig aan gedaan. We hebben wat bezoekjes gebracht aande Bund, waar de skyline van Shanghai prachtig te zien is. Ook hebben we een bezoek gebracht aan de YuYuan garden waar we eerst door een woud van souveniershopjes ons een weg moesten banen. Dit is een prachtige chinese tuin in het midden van Shanghai en hoe gek het ook klinkt een oase van rust en heerlijk koel. Uiteindelijk hebben we in Shanghai lekker kunnen relaxen, (eindelijk) heerlijk gegeten en is Rianne begonnen aan het verwezelijken van haar verjaardagscadeau aan Martin, namelijk hetoppimpen van Martin's rugzak met alle landenvlaggetjes. Daarmee is het hoofdstuk China afgesloten en gaan we nu op weg naar Hongkong.